Termin „ rag-time” został użyty po raz pierwszy w połączeniu z kompozycją muzyczną z 1897 r. w dwóch utworach: „The Mississippi Rag" Williama Krella i „Harlem Rag" Toma Turpina, które są zatem tradycyjnie uważane za pierwsze piosenki w stylu „ rag-time”. Początkowo rag-time był pogardzany i uważany za „muzykę burdeli”, ale potem osiągnęł swój szczyt i zaszczyt bycia konkretną formą muzyczną w pierwszej dekadzie XX wieku; następnie popadł w zapomnienie na wiele dziesięcioleci.
Czarny artysta Ernest Hogan był „pierwszym, który zapisał na papierze rytm grany przez muzyków niezdolnych do czytania nut”. Chociaż sukces piosenki pomógł wprowadzić Stany Zjednoczone w atmosferę rytmòw rag-time, rasizm zrodził wiele obelg i uwłaczających imitacji, znanych jako coon song ze względu na użycie wyjątkowo rasistowskich i stereotypowych obrazów czarnoskòrych.
Czarny artysta Ernest Hogan był „pierwszym, który zapisał na papierze rytm grany przez muzyków niezdolnych do czytania nut”. Chociaż sukces piosenki pomógł wprowadzić Stany Zjednoczone w atmosferę rytmòw rag-time, rasizm zrodził wiele obelg i uwłaczających imitacji, znanych jako coon song ze względu na użycie wyjątkowo rasistowskich i stereotypowych obrazów czarnoskòrych.
Ragtime można uznać za syntezę afrykańskiej synkopy i europejskiej muzyki klasycznej. Ragtime był jednym z głównych czynników wpływających na wczesny rozwój jazzu (obok bluesa).
ajsłynniejszy ragtime na świecie, rozsławiony przez film z 1973 roku pt. „Żądło" (ang. The Sting) z Paulem Newmanem, kiedy to ragtime był zapomniany od ponad pół wieku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz