SKIFFLE (Jug Bands)

Skiffle to gatunek muzyczny charakteryzujący się wpływami country, bluesa, jazzu i folkloru, zrodzony w pierwszej połowie ubiegłego wieku w Stanach Zjednoczonych. Jest uważany za rodzaj „wczesnego” rock and rolla; rozwijał się w latach 50. i 60. XX wieku w Anglii nad brzegiem rzeki Mersey (rzeki przepływającej przez Liverpool). Ale określenie „skiffle” pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i sięga lat dwudziestych XX wieku. Definiowało styl muzyczny wykonywany przez czarnych robotników, którzy pracowali na polach bawełny i chcieli dopingować pracownikòw przy pomocy jakiejś formy muzyki, a nie mogąc pozwolić sobie na sprzęt odpowiadający ich potrzebom, musieli uciekać się do użycia przypadkowych narzędzi, często przyborów kuchennych takich jak garnki, dzbanki, tary do prania ręcznego, kawałkòw metalowych rur, grzebieni.

JOHN LENNON i jego SKIFFLE BAND: THE QUARRY MEN

Wszyscy nastoletni członkowie Beatlesów „założyli” lub byli członkami lokalnych grup skiffle, a zwłaszcza kompleksu Quarry Men. Grupa została założona w 1956 r. przez szesnastoletniego Johna Lennona i przetrwała do 1960 r., kiedy to już obejmowała Paula McCartneya i George'a Harrisona. Swoją nazwę zawdzięczała Quarry Bank High School, college'u w Liverpoolu, do ktòrego uczęszczał Lennon. Ostatecznie, ta muzyka (dziś nazywana muzyką garażową), była wystarczająca do stworzenia małej szkoły w ramach muzycznej rewolucji, która nastąpiła wkrótce potem.

CO BYŁO PRZED BEATLES'ami

Instrumenty grupy były bardzo oryginalne. Oprócz banjo, Quarrymenowie grali również na ciekawym instrumencie zwanym washboard, składającym się z deski używanej do prania uderzanej naparstkami. Po tym, jak dołączył do nich kolejny przyszły Beatle, Paul McCartney, Quarrymen miał do dyspozycji cztery gitary i kontrabas (choć słabej jakości), "tea chest basss" składającą się z metalowego pudełka na herbatę i kija od miotły, do ktòrego był przywiązany sznur do generowania dźwięku.
W lutym 1958 r. Paul przedstawił Johnowi swego szkolnego przyjaciela George'a Harrisona, który dołączył do grupy po dwóch przesłuchaniach, z których drugie odbyło się w autobusie miesiąc później; McCartney musiał jednak pokonać opór Lennona przed zbyt młodym wiekiem czternastoletniego Harrisona.
12 lipca 1958 r. Quarrymen nagrał cover „That Will Be the Day” wraz z piosenką „In Spite of All the Danger”, napisaną przez Paula McCartneya i George'a Harrisona. W skład zespołu wchodzili wòwczas John Lennon (gitara rytmiczna i wokal), Paul McCartney (gitara rytmiczna i akompaniament wokalny), George Harrison (gitara solo i akompaniament wokalny), John Lowe (fortepian) i Colin Hanton (perkusja).

***
In Spite of All The Danger, by The Quarrymen:

"CIEMNA" STRONA BEATLESÓW

Quarrymenowie w tej piosence oferują nam czarne brzmienie muzyki Skiffle. Jej rezonans z melodiami czarnej muzyki z początku XX wieku jest oszałamiający, szczególnie ragtime i jazzowy rytm fortepianu.

Aby lepiej zrozumieć Skiffle lat 50., musimy wrócić do lat 20. z American Jug Bands:

Jug Band 

Jug Band  to grupa muzyczna składająca się z osoby grającej na jug (rodzaj butelki) i osòb grających na tradycyjnych lub samodzielnie wykonanych instrumentach: były to zwykłe przedmioty zmodyfikowane w celu emitowania dźwięków, takie jak tara do prania ręcznego, łyżki, grzebień z bibułką (kazoo). Nazwa "Jug Band" była ròwnież używana w szerszym znaczeniu. Wskazywała grupy, które dysponowały samodzielnie wykonanymi instrumentami, a które są dokładniej nazywane zespołami skiffle band, spasm band lub juke band, gdy nie ma nikogo, kto gra na jug.

We wczesnych jug band gitary i mandoliny były często budowane ze złamanych gryfòw gitar, przywiązanych do dużych dyń. Dynie spłaszczano z jednej strony i przed wysuszeniem pozostawiano otwòr do rozchodzenia się dźwięku. Bandżo budowano często z gryfu gitary i miski do wyrabiania ciasta.

Na zdjęciu Cannon's Jug Stompers około 1928 roku

(Gus Cannon trzeci od prawej, w czarnym kapeluszu).

Gus Cannon (Red Banks, 12 września 1883 r. - Memphis, 15 października 1979 r.) był amerykańskim banjo graczem, który popularyzował jug bands w latach dwudziestych i trzydziestych.

Wiele z tej muzyki dotarło do nas w początkowo niemych kreskówkach, gdzie wykorzystywano muzykę jako tło (nasze obecne ścieżki dźwiękowe).